Fotoblog: Bowen Island Deel 2: Waterval

Voordat Nancy mij naar Rivendell bracht liet ze me eerst zien welk pad ik kon lopen om bij de waterval en de vistrap uit te komen. Het was tijd om dat pad op te zoeken en te zien hoe de waterval zou zijn. In Nederland zijn weinig watervallen om te fotograferen, dus ik keek er zeer naar uit om mijn eerste foto’s van een waterval te maken.

Het was een prachtig pad door het bos. Met mijn paraplu, regenjas en camera liep ik zingend door de regen. Eigenlijk kon de regen me niet zo deren, ik genoot van alles wat ik zag en vroeg me af wat de mensen die ik tegenkwam wel niet van me dachten dat ik daar in dat slechte weer, lachend met mijn camera rondliep 😉 Zij konden echter niet weten hoe dit voor mij voelde om daar zo vrij door het bos te lopen na al die jaren binnen. Ik kwam een prachtige boom tegen, zo symbolisch voor een nieuw begin.

Na een tijdje hoorde ik het geluid van stromend water en door de bomen kon ik de waterval en de vistrap zien. Maar het was donker en nat onder de bomen, waardoor het bijna niet te doen was om een foto te maken en ik kon niet echt dichtbij komen. De vistrap was nog enigszins te zien en te fotograferen, hoewel niet helemaal zoals ik dat wilde, maar de waterval was amper te zien en fotograferen kon al helemaal niet. Wat een teleurstelling!

Dus vervolgde ik het pad en probeerde te genieten van de bomen en de bladeren, maar die waterval… dat was toch waar het om ging.

Toen kruisde ik nog een pad. Dat pad bracht me dichterbij de waterval! Ik was zo blij en dankbaar, dat ik nu toch dichterbij kon komen. De waterval was prachtig, maar vanaf het pad kon ik nog steeds niet fotograferen zoals ik dat wilde. Alleen vanuit de hand, maar dat is niet de beste manier als je een waterval op de foto wilt krijgen.

Ik had mijn statief nodig, maar dat was nu juist niet mogelijk vanaf de plek waar ik stond. Ik ben echter niet voor één gat te vangen, dus ik wist wat ik moest doen, want er was wel een plek waar ik kon staan EN fotograferen :). Dus stapte ik over het water, in de modder, op de rotsen in allerlei creatieve houdingen met mijn camera, statief en die paraplu, terwijl het nog steeds regende, maar het was het allemaal waard!
Ik was echter erg blij dat er geen andere mensen waren, tenminste niet voor zover ik mij daar bewust van was, want ik denk dat het er voor anderen erg lachwekkend uitgezien moet hebben,  maar ach… ik heb nooit gezegd dat ik helemaal normaal ben 😉 want als ik een foto in gedachten heb dan geef ik niet snel op voordat die foto ook daadwerkelijk gemaakt is.

Wat een prachtige plek en wat een geweldige energie. Het geluid van het stromende water langs de rotsen klonk als muziek in mijn oren en ik heb er lange tijd naar staan luisteren.

Eén laatste foto van die prachtige boom. Wat een plek om te groeien 🙂

Toen keek ik hoe laat het was en zag dat het tijd was om verder te gaan want ik wilde het meer nog fotograferen voor het te donker werd en niet te vergeten: “OPA”

Wordt vervolgd… in mijn volgende blog.