Zon, Vrijheid en een Bloemetje
~ For English, please scroll down to the blue text ~
“Gewoon leven is niet genoeg, zei de Vlinder. Men moet zonneschijn, vrijheid en een kleine bloem hebben – Hans Christian Andersen.
Zondag 2 maart 2014 voelde ik me een beetje als de Vlinder van Hans Christian Andersen. Na maanden van binnenzitten, zonder computer want die was langdurig in reparatie, en dus geen mogelijkheden om te fotograferen (de flashcards waren immers vol), had ik er een beetje genoeg van. Ik had ook behoefte aan zon, vrijheid en een bloemetje.
Mijn computer was die week eindelijk weer terug gebracht, de flascards had ik dus weer leeg gemaakt, de zon scheen, dus ik moest gewoon met mijn camera op pad en de natuur in.
Dus mijn spullen gepakt, en op wilskracht naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen gegaan, omdat mijn linkerbeen niet helemaal wilde doen wat ik wilde. Ik hoopte op baltsende watervogels, ontluikende bloesems, de start van de lente. Echter, ondanks dat de zon uitbundig scheen, was het heel fris door een koude harde wind en was het nog maar kaal en stil in de Duinen helaas.
Echter was het licht prachtig, dus dan maar wandelen en onderweg zien wat ik tegen zou komen.
Er waren weliswaar een paar watervogels, maar die zwommen gewoon hun rondje en waren niet in de stemming voor enig paringsritueel.
Het was niet echt heel bijzonder allemaal, dus dan maar eens iets anders fotograferen en op een andere manier spelen met licht.
De lente leek ook nog niet echt gearriveerd in de Duinen. Het was nog voornamelijk kaal, met her en der wat beginnend groen.
Na enige tijd moest ik toch echt gaan zitten, want ik had mijn been toch behoorlijk geforceerd. Dus ging ik aan de waterkant in de zon zitten, genietend van het licht en de vrijheid die ik had en het feit dat mijn spirituele kanalen verder geopend waren en het makkelijker was om met Moeder Aarde en de dieren te communiceren.
Na een tijdje vond ik dat het tijd was om naar huis te gaan, maar ik ontving de boodschap dat ik in de Duinen moest blijven en besloot een paadje in te gaan wat ik nog niet eerder had gelopen. Dit pad bracht me naar een prachtige plek.
En daar stond hij dan, het eerste bloemetje dat ik zag!
Ik was echter nog steeds niet helemaal blij met alles om me heen en vond weinig inspiratie om te blijven fotograferen. Bovendien werd het kouder, dus begon ik aan de terugweg. Na enige tijd nam ik bijna uit gewoonte de volgende foto, tot ik op mijn schermpje keek en volledig verrast werd door het resultaat.
Dat was niet wat ik had gefotografeerd dacht ik, maar de combinatie van het zonlicht, het tegenlicht, de pluimen en de instellingen van mijn camera, leverde toch wel iets bijzonders op, waardoor ik de inspiratie weer helemaal terug had!
Tegen de tijd dat ik bijna thuis was, was de zon al onder. Deze laatste foto is genomen de volgende dag.
Al met al was het toch een heerlijk dag, zo genietend van het zwerven in de natuur. Volgende keer hopelijk meer geluk op baltsende watervogels.