Fotoblog: Over paddestoelen en een prins?

Na alle regen en wind was daar ineens een prachtige zonnige herfstdag, dus wilde ik heel graag het bos in, maar er was teveel te doen, dus kroop ik toch maar braaf achter mijn computer. Op dat moment dat ik dacht dat het tijd was om aan de slag te gaan, dachten de bouwvakkers op het dak er kennelijk net zo over, want een enorme herrie kwam plotseling van het dak. Niet voor 5 minuten, niet voor een half uur, nee het bleef maar doorgaan. Na een paar uur was ik het zo zat dat ik het maar als het perfecte excuus gebruikte en mijn spullen pakte en vertrok, met een enorm gevoel van dankbaarheid voor deze plotselinge kans. Rode, Oranje, Bruine en gele bladeren was mijn doel, dus mijn statief en rugzak mee en weg hier, eindelijk rust en verbinding met Moeder Aarde. Tijd voor healing, ontspanning, plezier…. en stilte 🙂

In het donker van het bos pakte ik mijn statief en al snel bleek dat ik 2 essentiële onderdelen in mijn andere fototas had laten zitten. Stom! Dus toen maar letterlijk verbinding maken met Moeder Aarde en op mijn knieën tussen de bladeren en in de modder op zoek naar die kleine, mooie schepsels die overal verborgen stonden. Ook leuk! Ze stonden in groepen, of juist helemaal alleen. Groot en opvallend of juist heel erg klein, waarbij hun schoonheid alleen van dichtbij te bewonderen was. Goud, paars, wit of oranje. Zoveel verschillende soorten. Ik genoot van het spel van zoeken naar de mooiste composities in het licht, schuivelend tussen de knisperende bladeren.

Ineens bleek dat ik niet alleen was, want er was nog iets wat tussen de bladeren ritselden. Iets wat steeds dichter naar me toe kwam en toen rustig bleef zitten en zich gewillig als model aanbood. Mijn prins uit een sprookje? 

We keken elkaar diep in de ogen, maar helaas…. hij veranderde niet in mijn prins. Dan nog maar een aantal foto’s van deze schoonheid vanuit verschillende hoeken en van heel dichtbij.

En na enige tijd sprong hij vrolijk weg tussen de bomen toen ik klaar was met mijn fotosessie. Dan toch maar weer alleen verder…. Er was immers nog genoeg te zien en te fotograferen in het bos en om plezier aan te beleven.

Na een paar heerlijke uren in het bos ging de zon onder en was het tijd om naar huis te gaan, waar inmiddels ook de rust weer was weergekeerd.